توضیحات
رئالیسم در تاریخ هنر از سدهٔ نوزدهم آغاز شده است: گرایش‌هایی که رئالیستی خوانده می‌شدند در سرتاسر تاریخ هنر از عهد عتیق کلاسیک وجود داشته‌اند. رئالیسم در این مفهوم برای نمونه در تقابل با برنامه‌های آرمان‌گرا یا ایده‌آلیستی قرار می‌گیرد و هرگونه تلاش برای ارائه تصویری وفادارانه از واقعیت قابل رویت در هنر نقاشی و مجسمه‌سازی و گرافیک را معنی می‌دهد. برخلاف تندیس‌های ایام کلاسیک یونان که می‌کوشیدند آرمانی عمومی را ارائه دهند، تندیس‌های بزرگان دورهٔ هلنیستی که از طریق ساختن «سر و قیافه» نشان داده می‌شدند خصوصیتی انفرادی و رئالیستی داشتند.
در سدهٔ بیستم مدل بازنمودیِ هنر به شدیدترین وجه طرد و انکار شد. اما حتی در سدهٔ بیستم نیز در رویاروییِ سازنده و خلاق با واقعیت، نوعی تنوع موضوعی وجود داشت: تنوعی در تضاد با این برداشت که می‌گوید پانتومیم همان تقلید است. رئالیسم، چیز مشهود و قابل دیدن را بازتولید نمی‌کند بلکه اشیاء را قابل دیدن می‌سازد. آیا حتی دقیق‌ترین تبلیغ یا منفعل‌ترین بازتولید هم بیانگر یک انتخاب یا گزینه نیست؟
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.